Dlaczego tak lubię stare furtki, bramy i drzwi?

Bajeczna dziurka od klucza

To jakby zaglądanie do innego świata, czasem historycznego, czasem bardzo prywatnego. Czasem rzucę spojrzenie przez dziurkę od klucza. Czasem zajrzę przez płot, bo wszystko co zamknięte (zakazane) bywa bardzo kuszące. Najczęściej jednak nie zaglądam. Cały świat za bramą, czy drzwiami zostawiam w spokoju, by mieć możliwość myślenia o tym jaki fantastyczny świat jest za nimi....

Uświadomiłam to sobie już jakiś czas temu, ale miałam tak od zawsze.

Zawsze mnie fascynowało co może być za piękną, starą bramą, za furtką lub drzwiami. Zawsze lubiłam "zaglądanie" w ten inny świat, który się tam kryje.

A uzmysłowiłam to sobie kiedy odwiedziłam mojego znajomego duchownego. Wykonuje on swoja posługę kapłańska w jednej z zachodniopomorskich wsi. Jest gospodarzem pięknego kościoła i przylegających do niego dawnych zabudowań klasztornych oraz dużego ogrodu i sadu. Bycie gospodarzem i zarządcą w tym miejscu bardzo mu odpowiada. Jest niezwykle prężnym i aktywnie działającym nadzorcą. Miałam wtedy okazje pospacerować po tych włościach. Do ogrodu i sadu ogrodzonego murem, prowadziła furtka, ale jaka......... Okazało się, że jest zabytkiem i ma z dwieście lat. Z grubych belek drewnianych. Ciężka, potężna z olbrzymią starą klamką i zamkiem z dziurką na ogromny stary klucz.. Po prostu bajka. Stojąc przed nią czułam lekki niepokój, że wszystko co będzie za nią nie jest już wstanie się równać z baśniowością jej samej. Położyłam rękę na wielkiej żelaznej klamce i sama nie mogłam uwierzyć, że tyle emocji wywołuje u mnie otwieranie furtki....

Bo to było jak zaglądanie do tajemniczego ogrodu. Wchodzenie do jakiegoś magicznego miejsca. Było jak spełnianie marzeń, kiedy można się rozczarować i już nie mieć o czym marzyć. Zatem i chciałam koniecznie otworzyć tę furtkę i jednocześnie się tego bałam. Sama furtka pachniała wyraźnie historią. Pewnie kryła wiele tajemnic, które miały miejsce w tym starym sadzie. Możliwe, że była świadkiem wielkich i malutkich przeżyć tutejszych mieszkańców. I ja swoim wejściem mogłabym zakłócić spokój jakimś tutejszym duchom. A jednocześnie chętnie bym posłuchała co mi miałyby do opowiedzenia.

Zawiasy zaskrzypiały przy otwieraniu jakbym je obudziła z długiego snu. A za furtką stary sad owocowy, trawa i zupełny spokój... przyjemnie byłoby tu siadać z książką na ławce pod drzewem.. polubiłam to miejsce od razu.

Furtka do tajemniczego ogrodu :)

Już po skończonej wizycie ksiądz odprowadzał mnie do samochodu. Chwaliłam bardzo jego gospodarność i umiejętności organizacyjne, bo oprócz prowadzenia parafii, zapewniania parafianom pociechy duchowej, wiele robi dla samej wsi i okolic. A dodatkowo organizuje plenery artystyczne dla plastyków, oraz koncerty z okazji miejscowego święta ku pamięci szlachcianki, którą niektórzy podejrzewali o moce czarodziejskie (a sprawy nie wyjaśnił nawet sąd nad rzeczoną szlachcianką - czarownicą). Przechodziliśmy obok ławeczki stojącej na trawniku, nieopodal tej niezwykłej furtki. Ławeczka wyglądem bardzo nawiązywała do stylu furtki. Też była drewniana i też ząb czasu jej nie oszczędził. Zachęcała do wygrzewania się na niej w słońcu. Zapytałam:

- Czy ona też pochodzi z tych czasów co ta bajeczna furtka? (opowiadałam mu wcześniej - jakie ona zrobiła na mnie wrażenie)

Tu jego mina trochę zrzedła. Po chwili jednak odzyskał rezon i powiedział z pełnym uśmiechem:

- Ona ma ze dwa lata, tylko zapomniałem ją zakonserwować.....